با خاطرات مایکل جکسون ( داستان آن دستان بزرگ ... )

سلام بر همگی یاران و دوستان ِ پنهان و آشکار ؛ طرفداران قدیمی و عاشقان تازه کار ِ ارباب افسانه ها ...

با داستان و خاطره دیگری از مجموعه داستانهای مایکل جکسون کبیر در خدمت شما عزیزان هستم ...

داستانی که امروز میخوام براتون تعریف کنم ، خاطره ای زیبا و تکان دهنده از خواهر بزرگتر مایکل جکسون ، خانم لاتویا جکسون هستش . هرچند میدونم که اغلب شما طرفداران به علت نقصان و کمبود اطلاعات ، قضاوتهای تند و خشن و غالباً ناصحیحی نسبت به وی داشته و اینکه کلاً از این بابا دل خوشی ندارید !!! خوب ، در این صورت مجبور هم به خوندن نوشته امروز من نیستید !!! میتونید با آرامش و خوشحالی ، همین الآن صفحه وبلاگ رو بسته و به دنبال کار و زندگیتون برید !!! البته اگه مایلید که در آینده با افزایش سطح دانش و آگاهیتون از زندگی و تراژدی های لاتویا ، تدریجاً از قضاوتهای غلطتون نسبت به وی کاسته و درباره نوع نگاهتون نسبت به وی تجدید نظر نمایید ، کسی شما رو از ادامه دادن به خوندن مطالب وبلاگ من برحذر نخواهد داشت !!!!

با این مقدمه به سراغ داستان امروز خواهیم رفت ... 

لاتویا داستان خودش رو اینطور آغاز میکنه و میگه :

از همون زمانی که در دوران عبور از مرحله کودکی و ورود به نوجوانی بودم به خاطر میارم که همیشه از دستهای زشت و بزرگی که داشتم بدم میومد و به خاطر داشتن اونها در جمع به شدت احساس شرمساری و سرافکندگی میکردم . یادم میاد عادت داشتم موقع نشستن یا روی اونها بشینم یا اینکه اونها رو با خجالت در پشت خودم مخفی کنم تا کسی نگاهش به اونها نیفته . دستهای من یه جورایی درست شبیه دستهای مایکل بود . او هم دستهایی بزرگ و کشیده و به ظاهر نامتناسب داشت . به خاطر دارم که این ، مایکل بود که اولین بار توجه منو به این مطلب جلب کرد که دستهای ما ، در حقیقت نوعی از برکت خداوندی هستند . او یه بار با دیدن شرمساری و خجالت بی اندازه من در مورد دستهام بهم گفت :

لاتویا ، هرگز به خاطر دستهات شرمسار و خجل نباش !

او در حالیکه انگشتهای دستش رو تا اونجا که میتونست جهت تاکید به حالت کشیده در آورده بود رو به من کرد و گفت :

نگاه کن ! دستهای فرد آستر هم همینطور کشیده و بزرگ بود . این ، بهترین و کاملترین وسیله برای بیان احساسات درونه . وقتی که تو با چنین دستهایی میرقصی این دستها خارق العاده به نظر میرسند . و این ، بهترین احساس دنیاست !

و بعد از گفتن این جملات ، مایکل بلافاصله در مقابل من شروع به رقصیدن کرد تا بهم نشون بده چه کارهایی رو میتونم به کمک دستهام انجام بدم و اینکه چطور میتونم از اونها به عنوان امتیازی جهت افزایش کیفیت اجراهام بر روی صحنه استفاده کنم . 

من بعد از شنیدن این نصیحت ، حتی دقیقتر و موشکافانه تر از قبل حرکات مایکل رو بر روی صحنه های رقص مورد بررسی و ارزیابی قرار دادم . و او راست میگفت ! مایکل به طور دائم و پیوسته از دستهاش جهت خلق هیجان انگیزترین حرکات و بخشیدن انرژی به مخاطبانش بر روی صحنه استفاده میکرد . این پدیده حتی از آخرین ردیف بزرگترین استادیومهای ورزشی نیز در هنگام تماشای کنسرتهای او قابل درک و مشاهده بود . و از اون زمان به بعد بود که من دیگه هرگز بابت داشتن اون دستها احساس شرمساری و خجالت ننمودم . به راستی که برادر من ، فرزند راستین خدا و شبیه ترین مخلوق گیتی به خداوند بود ...

آی یگانه قبله گاه من ...

تا بعد ...

Stay Tuned

! Let's Dance