با خاطرات مایکل جکسون ( یادبودی به قلم Howard Bloom )

سلام و درود بی پایان بر یاران همیشگی و عاشقان وفادار مایکل جکسون کبیر ؛ وقت بخیر !

بعد از وقفه ای نسبتاً طولانی و بعد از پشت سر نهادن انبوهی از داستانها و حکایتها برای نخستین بار در فصلی جدید از داستان پر فراز و نشیب زندگانیم به شما خوبان و همراهان گرامی سلامی مجدد عرض می کنم .

طی چند روز گذشته مرتباً با خودم فکر میکردم چه مطلبی میتونه موضوع مناسبی برای شروع به کار مجدد این وبلاگ بی پایان و تمام نشدنی به حساب بیاد تا هم دل عاشقان واقعی مایکل جکسون از این بازگشت شادمان بشه و هم اون اوباشی که همواره از غیبتهای موقت من اینطور برداشت میکنند که دوران علی امجی فالوور و نوشته هاش همانند تاریخ مصرف زندگی های هزل و تو خالی خودشون به سر اومده تو دهنی محکم دیگه ای بخورند !

سرانجام بعد از جمع بندی مطالبی که مطالعه و مرور اونها رو به انتها رسوندم ، مقاله ای که Howard Bloom به عنوان یادبودی زیبا در سالگرد درگذشت مرد یک دستکشه تاریخ به رشته تحریر در آورده رو بهترین گزینه برای این شروع مجدد دیدم . در انتهای این مقدمه کوتاه از صمیم قلب امیدوارم که مطالعه این جملات زیبا ، عمیق و اثر گذار بتونه بخشی از اون جذابیتی رو که این مقاله برای من به همراه داشت برای شما دوستان عزیز هم به همراه داشته باشه . پس این شما و این یادبودی متفاوت بر زندگی و حقیقت اسطوره ای یگانه و بی همتا .

Howard Bloom مقاله خودش رو اینطور آغاز میکنه و میگه :

او ( مایکل جکسون ) حقیقتاً باور داشت که هدیه ای خاص و منحصر به فرد از طرف خداوند دریافت نموده است . او عمیقاً باور داشت که استعدادها ، توانایی ها و قدرت های مشعوف کننده ویژه ای از طرف پروردگار به او بخشیده شده که کمتر انسان عادی و ضعیفی در کره زمین به آنها مجهز است و اینگونه و به واسطه همین باوری که به این موضوعات داشت بود که خود را جهت بخشیدن استعدادها ، توانایی ها و قدرت های مشعوف کننده اش به همه مردم جهان مسئول میدانست . قصد تحقیر هیچ انسان بزرگی در طول تاریخ رو ندارم اما بیایم به عنوان تنها یک نمونه به بیل گیتس نگاهی بندازیم ؛ بیایم ببینیم فرق همه این افراد بزرگ و سخاوتمند با مایکل جکسون در چه چیزی بوده . بذارید مطلب رو خیلی رک و صریح براتون بگم :

برای مایکل جکسون بخشیدن ، یه لذت و تفریح گذرا در زندگی و یه حرکت پارت تایم به شمار نمیومد ؛ نیاز به بخشیدن در هر ثانیه و هر نفسِ مایکل جکسون در طول هر روز از عمرش در این جهان زنده و حاضر بود . فرآیند بی انتهای دریافت و بخشش در تمام طول زندگی مایکل جکسون جاری و پایدار بود و می توان تنها هدف او در زندگی از دریافت را افزایش تواناییش در بخشش قلمداد نمود . او با تک تک سلولهای وجودش در این عالم تلاش نمود هرآنچه از استعداد و توانایی از خداوند دریافت نموده را به مردم جهانی که در آن می زیست بخشش نماید .

نیاز به دریافت ستایش و تشویق از طرف مخاطبان و در مقابل بخشیدنِ سلول سلول از هستی و زندگیِ خود به ایشان شیوه خاص و منحصر به فرد ارتباط برقرار نمودن مایکل جکسون با دیگران بود ؛ عمیق ترین نوع ارتباط او با انسانها و بسی فراتر و شفا بخش تر و لذت آفرین تر از نوع روابطی که انسانهای عادی با خانواده و دوستان صمیمی برقرار می نمایند . در یک جمله این نوع یکتا و یگانه از بخشیدن بود که از مایکل جکسون ، مخلوقی خاص و متفاوت از تمام معیارهایی که دنیای بیرون آن را نرمال بودن به حساب می آورد خلق می نمود .

شاید شنیدن این مطلب برای شما کمی عجیب و نامعقول به نظر رسد ولی مایکل جکسون تا همیشه بخشی جدا نشدنی از وجود من باقی خواهد ماند . به جرات می گویم که هیچ کدام از فوق ستاره هایی که در طول فعالیت حرفه ای زندگیم با آنها کار کرده ام همانند مایکل جکسون نبوده اند : باب مارلی ، فردی مرکوری ، پرینس ، بیلی جوئل ... هیچکدام این افراد آنگونه که مایکل جکسون خود را در برابر تهدیدهای دنیا قرار میداد و بر سر ایمانش به بخشایش خود را مجروح و زخمی می نمود زندگی نمی کردند . مشاهده زندگی مایکل جکسون دریچه ای از شگفتی و سرگشتگی را در مقابل دیدگان من گشود که هرگز و در طول عمرم در هیچ زمان و مکان دیگری تجربه ننمودم . به خاطر همین مساله احساس می کنم که در زندگیم مدیون او هستم . در حقیقت احساس میکنم که ما انسانها همگی مدیون او هستیم . ما به او مدیون و بده کار هستیم : بده کارِ به دست آوردن شناخت و معرفتی آگاهانه و صادقانه نسبت به زندگی او ؛ اینکه مایکل جکسون حقیقتاً چه کسی بود . ما این بده کاری را به او تا آن زمان که حتی یک سر تیتر مغرضانه و نادرست در ژورنالهای سراسر جهان علیه نامش وجود داشته باشد خواهیم داشت . ما باید آنچنان به شناخت حقیقت زندگی مایکل جکسون در این عالم ادامه دهیم تا حقیقتاً دریابیم که چرا عاشقان واقعی او بیشتر از هر مدعی و کارشناس و ژورنالیستی که ادعای شناخت روزنه های پنهان زندگی مایکل جکسون را دارند او را می شناسند . شاید شنیدن این جمله به مذاق عده ای خوش نیاید اما با همه قدرت اعلام می کنم هیچ یک از آن کارشناسان و ژورنالیستها مایکل جکسون را نمی شناسند اما اگر حقیقتاً او را دوست بدارند شاید راهی جهت ورود به دنیای شناختش برایشان گشوده گردد ...

* نمیدونم چرا با خوندن یکی دو جمله آخر این مقاله یه بار دیگه به یاد خیانت کثیف و فراموش نشدنی بنیاد مایکل جکسون و کارشناسان مایکل شناس (!!!) کلاش و بی آبروی سونی در سال 2010 افتادم ! اون زمانی که این موجودات بی آبرو سعی میکردند با ارائه استدلالهای به ظاهر حرفه ای و سراسر دروغ و نیرنگ خود ، عاشقان واقعی مایکل جکسون رو متقاعد کنند که در تشخیص صدای سلطان پاپ دچار خطا و لغزش شده اند و اینکه صدای بزغاله مانند جیسون مالاچی در حقیقت صدای ارباب افسانه ها بوده است !!! بله این پاراگراف آخر مقاله Howard در حقیقت پاسخی قاطع و کوبنده برای این چنین فرومایگان است ...

کلام آخر :

افسوس و هزاران دریغ که سالهای سال بعد از مرگ مخلوق زیبا و تکرار نشدنی و بی مانندی به نام مایکل جکسون ، همچنان عشق و دوست داشتنی که Howard در انتهای نوشته اش پدید آمدنش را در قلب موجودات بی آبرو و حقیر آرزو میکند تنها یک رویای محال و دور از دسترس باقی مانده است ...

تا بعد ...

Stay Tuned

! Let's Dance