با خاطرات مایکل جکسون ( داستان هدی ... )

... میشه گفت حتی اون زمانی که مادرم در اوج دوران جنگ منو باردار بود هم با شنیدن ضرباهنگ موسیقی مایکل جکسون به شکم مادرم لگد میزدم ! احتمالاً پدر و مادرم خیلی خوب میدونستند که موسیقی تا چه اندازه میتونه برای فرزندانشون آرام کننده و التیام بخش باشه . راستش من اصالتاً ایرانی هستم و به خاطر اینکه برخی از اقوام مادرم از دهه 70 میلادی در گوتنبرگ و عده دیگریشون ساکن وین بودند ، زمانی که تنها 3 سالم بود به سوئد مهاجرت نمودیم .

یادم میاد یکی از اولین هدیه های تولد برادرم در سوئد ، صفحه صوتی آلبوم Thriller بود . به نظر من این آلبوم هنوز و تا همیشه نماینده راستینیست از بهترین چیزی که یک آلبوم موسیقی پاپ می تواند در بهترین حالت ممکن به آن جایگاه دست یابد . مایکل جکسون و موسیقی او حقیقتاً با من کاری کردند که من به جادو ایمان بیارم ؛ عشق او حقیقتاً جادویی بود ؛ هر کاری که او انجام داد و هر چیزی راجع به او جادویی بود . من میتونم با افتخار اعلام کنم که من در سراسر عمرم تا به امروز یکی از بزرگترین طرفداران او در جهان بوده ام .

یکی از بهترین خاطرات من از مایکل جکسون بر میگرده به خاطره کنسرت تور History در گوتنبرگ سوئد که به نظر من یکی از بهترین های این تور بود . یادم میاد تعدادی از دوستان من برای روزها و شبها بیرون محوطه استادیوم محل برگزاری کنسرت زندگی کرده و خوابیده بودند تا اینکه بتونند به محض باز شدن دربهای استادیوم جهت شروع کنسرت در ردیف اول تماشاچیان و حاضرین قرار داشته باشند . حتی یادم میاد یکی از دوستانم به این منظور همه راه از انگلستان تا استادیوم گوتنبرگ رو به عشق ملاقات مایکل جکسون طی کرده بود . به یاد میارم زمانیکه مایکل در کنسرت شروع به خواندن قطعه Heal The World کرد ، بعضی از دوستام به هم خیره شده بودند و به هم میگفتند که چطور در کل عمر حاضر بودند جونشون رو از دست بدند تا اینکه این آرزو محقق بشه که بالاخره یه روز بتونند مایکل جکسون رو در حالیکه داره زنده در مقابلشون اجرا میکنه رو جلوی چشمهاشون ببینند ! چه حس خارق العاده ای بود ! مایکل جکسون ، پادشاه پادشاهان ! یادم میاد با خودم تکرار میکردم و میگفتم :  شرط میبندم کم ِِکم تا 10 سال بعد از این با همین قدرت و انرژی برامون کنسرت میذاره و ما هم ، همگی در حالی که بلیط ردیف اول توی دستمونه برای تماشای او حاضر خواهیم بود ...

اما من چه اشتباه وحشتناکی کرده بودم ! فاجعه آتش سوزی مهیبی که در محوطه داخلی یک دیسکو در 29 اکتبر 1998 در گوتنبرگ رخ داد ، این رویای زیبا را به پایان رسانید . یادم میاد چیزی در حدود 400 جوان اون شب برای شرکت در مراسم جشن هالووین در اون ساختمون بودند و زمانی که آتش سوزی به راه افتاد ، 63 نفر کشته و 213 نفر هم مجروح شدند . متاسفانه حتی بیش از 50 نفر از اون افراد طی آتش سوزی ، متحمل پذیرش آسیب ها و جراحت های بسیار جدی و مادام العمر و غیر قابل درمان گردیدند . خیلی از دوستان صمیمی و نزدیک من در اون واقعه کشته شدند ؛ خیلی از اونها از بزرگترین طرفداران مایکل جکسون به شمار میومدند ؛ همون عده ای که در کنسرت گوتنبرگ مایکل جکسون در ردیف نخست و در جلوی من در قسمت پایین استیج قرار گرفته بودند ...

* دیگه جرات ندارم کنسرت گوتنبرگ و دختران و پسران خندان ردیف اول رو نگاه کنم !!!حقیقتاً هر کدوم از شما چند بار در طول عمرتون آرزو کرده بودید که ای کاش جای این افراد شاد و خوشحال میبودید ؟؟!! راستی هنوز هم همین آرزو رو دارید ؟؟

طی اون دوران سخت و دردناک ، من با شنیدن تک تک کلمات مایکل جکسون و گوش دادن 24 ساعته و 7 روز هفته به آهنگهای التیام بخش او ، روزگار سخت و دردناکم رو سپری میکردم . من در اون لحظات فقط با همه وجود خداوند رو از بابت سلامتی خودم و سلامتی یکی از برادرانم که در شب واقعه در اون دیسکو حضور داشت شکر میگفتم . البته متاسفانه برادرم در اون واقعه تعدادی از بهترین دوستانش که همگی از برگزار کنندگان اون جشن هالووین بودند رو از دست داد ...

هرچند ، خوشبختانه ما همگی یک چیز مشترک در زندگیمان داشتیم : پیغام زیبای امید به زندگی که مایکل جکسون از طریق موسیقی زیبایش به ما هدیه داده بود و ما همگی تغییرات رخ داده در زندگیمان در تمام مراحل را مدیون این پیغام بودیم . مایکل جکسون حقیقتاً زندگی مرا تغییر داد و با کمک پیامهای ماورایی اش از من انسان بهتری خلق نمود . او چشمان مرا در این جهان گشود تا دردها و ضجرهای انسانهای دیگر در این جهان را مشاهده کنم و درست از همان زمان به بعد بود که کمک به دیگر انسانها در جهان از بزرگترین خواسته های من در زندگی گردید . من با بخشش دارایی ها و وقتم به بنگاه های خیریه ، به شیوه خودم مشغول التیام دردهای دیگران شدم . من حتی اقدام به نگارش نامه هایی برای کمپانی های مختلف نمودم تا آنها بتوانند در فرایند التیام دردهای کودکان دردمند جهان مشارکت داشته باشند . من از طریق بخشیدن هدیه و اختصاص وقتم برای کودکان تنها و مهاجر و آواره سعی نمودم که به آنها کمک نمایم . میدونم خیلی کارهای بیشتر و بهتری میتونستم انجام بدم و این دقیقاً دلیل تصمیمیه که من در حال حاضر دارم ؛ اینکه تا اونجاییکه ممکنه بیشتر در کارهای خیریه مشارکت داشته باشم و اینکه این تصمیم رو با بخشیدن هدیه به بیمارستان های کودکان آغاز نمایم .

من بعد از ماجرای کنسرت سال 1997 ، تا سالها و سالها انتظار کشیدم تا شاید دوباره اجرای مایکل جکسون رو از نزدیک تماشا کنم . شرکت در کنسرت های تور This Is It با داشتن بلیط های ردیف اول در دست ، تنها رویایی بود که من در آخرین روزهای عمر مایکل جکسون در این جهان در سر داشتم اما ...

قسمت اسفبار ماجرا اینجاست که من امروز در حالی عازم لندن هستم که قصد برآوردن یکی از رویاهای تمام عمرم را در سر ندارم ؛ امروز من در حالی به انگلستان سفر میکنم که قصد دارم یاد و خاطره پادشاهی را گرامی بدارم که با یاد و خاطره او در ذهن ، تمامی روزهای عمرم را سپری نموده ام ؛ سفر در روزی که قرار بود 51 امین سالگرد میلاد او در این جهان باشد . تنها آرزوی من در این لحظات اینست که ای کاش بتوانم حداقل روزی از نزدیک  خانواده او را ملاقات کنم و به آنها بگویم که فرزند ، برادر و پدر دوست داشتنی آنها چه معنایی در زندگی من داشته و اینکه فعالیت های انسان دوستانه او چه منبع الهامی برای کل زندگی من بوده است .

من بسیار افتخار میکنم که این شانس را در اختیار داشتم که بتوانم در تمام طول عمر با شنیدن موسیقی مایکل جکسون بزرگ شوم . مایکل به روشهای گوناگون تلاش نمود تا دردهای این عالم را التیام ببخشد . او یک نماد بین المللی و یک انسان دوست بزرگ بود . من امروز تنها به این فکر میکنم که چقدر این دنیا می توانست خارق العاده و شگفت انگیز باشد ، اگر ما انسانها همگی سعی میکردیم ذره ای از اعمال نیک او را در وجودمان نهادینه و ماندگار نماییم . با همه اینها ، چیزی در این دنیا وجود دارد که هنوز هم می تواند لبخند را بر روی صورت من بیاورد : اینکه او هم اکنون آن بالا مشغول مونواک رفتن برای فرشتگان است ...

نوشته هدی کرمزاده از سوئد : 29 آگوست 2009

تا بعد ...

Stay Tuned

! Let's Dance